Religia w starożytnym Egipcie i Mezopotamii.

• 1. Egipcjanie wierzyli, że porządek na świecie zależy od dobrego humoru bogów. Należało więc żyć z nimi w przyjaźni. Było to zadanie faraona, który w świątyni nawiązywał kontakt z bogami. Każdego dnia ofiarowywał bóstwu posiłek, mył i przebierał jego posąg stojący w sanktuarium. W zamian za tę służbę bóg obdarzał swego "syna" życiem i dobrym losem.

 

• 2. Egipcjanie nie przywiązywali większej wagi do określania kompetencji i władzy poszczególnych bóstw lub też do ścisłego ustalania związków między nimi. Bogowie byli istotami wyższymi. Pojawili się na Ziemi przed człowiekiem i posiadali moc, której człowiek posiąść nie potrafił. Niektórzy bogowie mieli jednak do spełnienia konkretne zadania.

 

• 3. Najważniejszym bogiem był opiekun tarczy słonecznej Re. W Ozyrysie widziano bóstwo płodnej natury i władcę świata zmarłych. Horus był bóstwem niebios i opiekunem władzy faraona. Thot był opiekunem nauki, wynalazcą pisma i rachmistrzem, a Montu bogiem wojny; Chnum miał ulepić z gliny ludzi. Izyda była żoną Ozyrysa, matką Horusa, uosobieniem tronu króla, a Hathor matką Słońca, panią nieba i życia, patronką radości i miłości. 

 

• 4. Rozwijała się rzeźba i reliefy, którymi zdobiono świątynie. Postacie bóstw i faraonów przedstawiano w pozycji siedzącej, stojącej lub kroczącej, w postawie sztywnej. Odtwarzając ciała i twarze nie wolno było ukazywać ich starzenia się, ani przedstawiać uczuć. 

 
                                                                                          Re (Bóg Słońca)->

^---------------Horus (Bóg Nieba)